| « شهید اندرز گو | غیبت » |
لکنت عبارت است از : صحبت کردن با مکث متناوب و تکرار کردن یا کشیده ادا کردن صداها . در واقع لکنت یعنی کشش یا قفل شدن غیر ارادی کلمه یا بخشی از کلمه که فرد قصد بیان آن را دارد.
معیار تشخیص لکنت: 1) تکرار صوت و هجا 2) طولانی شدن اصوات 3) اصوات معترضه 4)کلمات بریده بریده 5)وقفه های خاموش 6)استفاده از الفاظ زايد( جایگزینی کلمات برای اجتناب از کلمات مشکل دار ) 7) تولید کلمات با تنش فیزیکی بیش از حد 8)تکرار تک هجایی تمام کلمه ( ممممن او را دیدم) 9) بیان کلمه به صورت انفجاری که جنبه فیزیولوژیکی دارد مثل با…….بابا
در بچه هایی که با لکنت حرف می زنند حرکات جنبی اضافه مثل تکان دادن سر ، فشار لبها ، فشار پاها روی زمین ، بستن چشم ها ، مشت کردن و تعدادی حرکات اضافی انجام می شود .این کودکان با این کار تکلم را برای خود آسان می کنند.
راهکارهای درمانی غیر مستقیم:
-بیش از حد واکنش نشان ندهید
-از نشان دادن نگرانی نسبت به نارسایی های گفتار کودک خودداری کنید
- اگرلکنت خفیف است با کودک آهسته صحبت کنید . او هم با توجه به الگوی تقلید سرعت گفتار خود را کم می کند
- از فرزندتان زیاد سؤال نکنید
- بگذارید کودک شما انگونه که دوست دارد بلند صحبت کند. بلند صحبت کردن دو نتیجه سودمند دادر اعتماد به نفس اورا بیشتر می کند وبه تارها آرامش می بخشد . وقتی بلندتر از حد معمول صحبت می کند می تواند راحت تر و روان تر صحبت کند.
-کودک را تشویق کنید تا آواز بخواند.
ارتباط چشمی را حفظ کنید ، حتی زمانیکه روی یک واژه لکنت می کند، مسیر نگاهتان را تغییر ندهید.
-اگر جمله ای را با لکنت بیان کرد ، از او نخواهید تا آن را با گفتار روان تکرار کند این کار باعث خشم او خواهد شد.
-به کودک آموزش دهید تا به حرف دیگران گوش دهد.
اگر ک.دک روی واژه ای گیر می کند صبورانه منتظر بمانید تا صحبت خود را پایان ببرد.
- به کودک نگویید اول فکر کن بعدا حرف بزن.
هنگام غذا خوردن رادیو و تلویزیون را خاموش کنید.
موضوعات: روانشناسی
فرم در حال بارگذاری ...
 |
