مطابق آیات ۷۶ و ۷۷ سوره إسراء که خطاب به پیامبر اسلام(صلّی‌الله‌علیه‌وآله) می‌فرماید: «وَ إِنْ کادُوا لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْها وَ إِذاً لا یَلْبَثُونَ خِلافَکَ إِلاَّ قَلِیلاً. سُنَّةَ مَنْ قَدْ أَرْسَلْنا قَبْلَکَ مِنْ رُسُلِنا وَ لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحْوِیلاً: و نزدیک بود [مشرکان] تو را از این سرزمین حرکت دهند تا از آن بیرونت کنند و در آن صورت پس از تو جز مدتى اندک درنگ نمى‌کردند [و بعد از آن دچار عذاب خدا مى‌شدند.]. [مهلت نیافتن دشمنان جز مدتى اندک] شیوه‌اى است که همواره درباره [امت‌هاى] پیامبرانى که پیش از تو فرستادیم [جارى] بوده است و براى شیوه ما هیچ دگرگونى و تغییرى نخواهى یافت.» بر اساس این دو آیه، یکی از سنت‌های همیشگی خدای متعال، هلاکت اقوامی بوده که پیامبران الهی را از سرزمین‌هایشان بیرون کرده‌اند. عبارت «لا یَلْبَثُونَ: دیری نمی‌پایید» نشان میدهد که عقوبت چنین ظلمی در زمان اندکی رخ میدهد.(۴) بر اساس برخی از تفسیرها، این آیه اخراج پیامبران و پیروان آنها را با هم شامل میشود و منحصر به اخراج پیامبران نیست.(۵) کمااینکه دیگر آیات قرآن کریم همین معنا را تأیید میکنند؛ در آیه ۱۳ سوره مبارکه ابراهیم که مجدداً از سنت هلاکت ستمگران بخاطر اخراج پیامبران الهی سخن به میان آمده است: «وَ قالَ الَّذِینَ کَفَرُوا لِرُسُلِهِمْ لَنُخْرِجَنَّکُمْ مِنْ أَرْضِنا أَوْ لَتَعُودُنَّ فِی مِلَّتِنا فَأَوْحى إِلَیْهِمْ رَبُّهُمْ لَنُهْلِکَنَّ الظَّالِمِینَ: ولى کفرپیشگان به پیامبرانشان گفتند: مسلماً ما شما را از سرزمین خود بیرون خواهیم کرد، مگر اینکه هم‌کیش ما شوید. پس پروردگارشان به آنان وحى کرد: ما قطعاً ستمکاران را نابود مى‌کنیم.»، علامه طباطبایی به قرینه آیه ۸۸ سوره أعراف که تهدید اخراج از سرزمین را هم خطاب به پیامبر خدا و هم مؤمنان ذکر کرده است(۶)، بر این باور است که تهدید به اخراج در آیه ۱۳ سوره ابراهیم هم خطاب به رسولان الهی و هم مؤمنان است و آنچه سبب هلاکت کافران میشود، ستمی است که در اخراج رسولان حق و پیروان آنها از سرزمین‌هایشان مرتکب میشوند.(۷)
بنابراین اخراج مؤمنان از سرزمین‌هایشان، ستمی است که مطابق سنت‌های الهی، عقوبت قریب‌الوقوع ستمگران را به دنبال دارد.
منبع: سایت KHAMENEI.IR
نظر دهید » 
 |